Ο Χριστός είχε μιλήσει στους μαθητές του πολλές φορές για την έλευση του Αγίου Πνεύματος, η ύπαρξη του οποίου, μέχρι να ολοκληρωθεί πλήρως το επί γης έργο του Χριστού, δεν ήταν ακόμα φανερή στους ανθρώπους. «Ου γαρ ην Πνεύμα Άγιον, ότι Ιησούς ουδέπω εδοξάσθη»(Ιω. 7, 39). Έτσι λοιπόν, λίγο πριν την Ανάληψη, τους παράγγειλε να περιμένουν σε λίγες μέρες «την επαγγελίαν του Πατρός ην ηκούσατέ μου». Θα έπαιρναν δύναμη για το κηρυκτικό έργο τους, διότι θα ερχόταν φανερά πάνω τους το Άγιο Πνεύμα (Πραξ. 1, 4-8)(Κυριακή της Πεντηκοστής).

Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος όμως, αν και αφανής μέχρι τότε στους ανθρώπους, δεν είχε λείψει ποτέ από τον κόσμο. Ο Θεός ενεργούσε τα πάντα με τρόπο τριαδικό. Από την αρχή της δημιουργίας ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα συνδημιουργούν και συμπράττουν με τον Πατέρα σε όλα. Έτσι, πίσω από πολλές εμφανίσεις του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη υπάρχει ο Χριστός, όπως π. χ. στο όρος Χωρήβ, όπου εμφανίζεται στον Μωυσή «άγγελος Κυρίου εν πυρί φλογός εκ του βάτου». Αμέσως όμως μετά «εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ του βάτου λέγων, … εγώ ειμί ο Θεός του πατρός σου, … εγώ ειμί ο ων». Δεν εμφανίστηκε δηλαδή στον Μωυσή εκεί απλώς κάποιος άγγελος, αλλά ο «μεγάλης βουλής άγγελος», ο ίδιος ο Χριστός (Εξ. 3, 1-6. Ησ. 9, 6).

Κατά παρόμοιο, αφανή για τους ανθρώπους τρόπο, δρα και το Άγιο Πνεύμα στην προχριστιανική εποχή. Όταν ο Σαούλ χρίσθηκε από τον προφήτη Σαμουήλ, κατ’ εντολήν του Θεού, πρώτος βασιλιάς των Ισραηλιτών, ήλθε πάνω του το Άγιο Πνεύμα και τον αλλοίωσε. Ο Σαμουήλ του προείπε ότι θα γίνει άλλος άνθρωπος. «Εφαλείται επί σε Πνεύμα Κυρίου και προφητεύσεις… και στραφήσει εις άνδρα άλλον». Θα έλθει πάνω σου και θα σε καταλάβει Πνεύμα Κυρίου. Όπως και πράγματι έγινε. Και «μετέστρεψεν αυτώ ο Θεός καρδίαν άλλην». Άλλαξε την καρδιά του ο Θεός. Ανάμεσα στα άλλα θαυμαστά που συνέβησαν τότε στον Σαούλ, ήταν και τούτο: Από το βουνό απέναντί του κατέβαινε μια ομάδα προφητών που προφήτευαν και υμνούσαν τον Θεό. Όταν έφτασαν μπροστά του, ήλθε το Άγιο Πνεύμα και στον Σαούλ. «Και ήλατο επ’ αυτόν Πνεύμα Θεού, και προεφήτευσεν εν μέσω αυτών». Όλοι όσοι τον ήξεραν από πριν, διερωτήθηκαν με απορία: Τί είναι αυτό που συνέβη στον υιό του Κις; «Η και Σαούλ εν προφήταις;» Αλήθεια και ο Σαούλ ανήκει στους προφήτες; Η φράση τους έμεινε στο εξής παροιμιώδης: «Και Σαούλ εν προφήταις;»

Το Άγιο Πνεύμα παρέμεινε πάνω στον Σαούλ, ενόσω αυτός ακολουθούσε το θέλημα του Θεού. Όταν όμως στη συνέχεια ο Σαούλ αποδείχτηκε παρήκουος στον Θεό, το Πνεύμα του Θεού τον εγκατέλειψε. Εξέλεξε άλλον για βασιλιά του Ισραήλ, τον εκλεκτό του δούλο Δαυΐδ. Και όταν ο Σαμουήλ έχρισε τον Δαυΐδ βασιλιά, συνέβη το ίδιο θαυμαστό φαινόμενο. «Εφήλατο Πνεύμα Κυρίου επί Δαυΐδ από της ημέρας εκείνης και επάνω»(Α΄ Βασ. 10, 1-13. 16, 13). Το Άγιο Πνεύμα, πανταχού και πάντοτε παρόν, νύχτα και ημέρα απεργάζεται τη σωτηρία μας. Το θέλουμε στη ζωή μας; Ας το καλούμε λοιπόν αδιαλείπτως. «Ελθέ και σκήνωσον εν ημίν».

π. Δημητρίου Μπόκου

Δείτε εδώ κείμενα του π.Δημητρίου Μπόκου