Ο απόστολος Θωμάς χωρίστηκε από τους άλλους μαθητές και έχασε την ευκαιρία να δει τον αναστημένο Χριστό στην πρώτη του εμφάνιση, «ούσης οψίας τη ημέρα εκείνη τη μιά των σαββάτων». Έδειξε απροθυμία να πιστέψει αμέσως το απίστευτο και έθεσε όρους. Ήθελε να είναι αυτόπτης,να βεβαιωθεί ιδίοις όμμασι, να έχει άμεση εμπειρία. Ο Χριστός ανταποκρίθηκε στην πρόκληση, γιατί ο Θωμάς ήταν ειλικρινής αναζητητής της αλήθειας. Δεν έψαχνε για αφορμές να απορρίψει τον Χριστό, αλλά για ατράνταχτες μαρτυρίες να τον βρει (Κυριακή του Θωμά). Την ίδια στάση κρατάει ο Θεός απέναντι σε κάθε άνθρωπο που προσπαθεί ειλικρινά να ανακαλύψει την αλήθεια. Σε όποιον υπάρχει το κίνητρο της αγάπης για την αλήθεια, ο Θεός εμφανίζεται. Λέει ο Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος:
Ένας άντρας ήρθε στην εκκλησία να δώσει ένα δέμα σε κάποιον ενορίτη. Ήταν αρνητικός απέναντι στην πίστη, ιδιαίτερα ανυπόμονος, σχεδόν επιθετικός. Υπολόγισε να έρθει ακριβώς όταν θα τελείωνε η Λειτουργία, επειδή δεν ήθελε να έχει καμμιά σχέση με ό,τι συνέβαινε μέσα σε αυτούς τους τοίχους. Ωστόσο, ο Θεός είχε προνοήσει διαφορετικά. Έφτασε λίγο πριν τελειώσει ο Εσπερινός. Ανυπόμονα κάθισε στο πίσω μέρος του ναού με το δέμα. Και τότε κάτι συνέβη σε αυτόν… γιατί, ενώ είχε παραδώσει το δέμα και όλοι είχαν φύγει, καθώς γύριζα τον ναό για να ελέγξω ότι όλα ήταν εντάξει, τον βρήκα να κάθεται πίσω κι ευγενικά του εξήγησα ότι ήταν ώρα να πάει σπίτι του. Εκείνος είπε:
«Όχι! Πρέπει να μου εξηγήσεις κάτι: Τί συμβαίνει εδώ; Τί είναι αυτό που με επηρέασε, που με εντυπωσίασε; Δεν έχω καμμιά σχέση με την πίστη. Είμαι βέβαιος ότι ο Θεός δεν υπάρχει! Κι όμως, κάτι συνέβαινε εδώ». Ανασήκωσα τους ώμους μου και είπα: «Θα έλεγα ότι ήταν η παρουσία του Θεού, αλλά, αν πιστεύεις ότι δεν υπάρχει Θεός, πρέπει να ψάξεις για μια άλλη εξήγηση». Εκείνος είπε: «Ναι, θέλω να έρθω εδώ κάποια στιγμή, όταν δεν θα είναι κανείς στον ναό, έτσι ώστε η μαζική υστερία των πιστών σου να μη με επηρεάσει. Κι αν έρθω, θέλω από σένα να εξαφανιστείς. Δεν θέλω να επηρεαστώ από την παρουσία σου».
«Ναι», του είπα, «έλα ξανά». Ήρθε πολλές φορές, καθόταν για πολλή ώρα και μια μέρα μου είπε: «Ξέρεις…, όταν δεν υπάρχει κανείς, όταν είσαι απών, υπάρχει ακόμη κάτι σε αυτόν τον ναό, το οποίο δεν έχω συναντήσει πουθενά αλλού. Αν υποθέσουμε ότι είναι ο Θεός,…τί σημασία έχει για μένα;» «Δεν ξέρω», του είπα, «έλα ξανά και βρες το». Και επανήλθε.
Και μια μέρα μου είπε! «Έχω παρατηρήσει ότι, όταν οι άνθρωποι έρχονται στην Εκκλησία, υπάρχει ανησυχία στα πρόσωπά τους και ένταση στη συμπεριφορά τους. Όταν φεύγουν, είναι ήρεμοι… Υπάρχει και κάτι άλλο… Όσοι έρχονται στη Λειτουργία, παίρνουν κάτι από ένα κύπελλο με ένα κουταλάκι. Ενώ όταν έρχονται, το πρόσωπό τους είναι κανονικό, όταν γυρίζουν απ’ την άλλη, τα πρόσωπά τους είναι εντελώς διαφορετικά. Υπάρχει φως μέσα τους. Υπάρχει φως στα μάτια τους. Επομένως, ο Θεός σας είναι ένας ενεργός Θεός, που κάτι κάνει σε αυτούς τους ανθρώπους, κάτι το οποίο εύχομαι να έκανε κάποιος για μένα». «Ναι», του είπα, «πού θέλετε να καταλήξετε;» «Θέλω να μου μιλήσεις και να μου εξηγήσεις πράγματα που δεν καταλαβαίνω ή δεν γνωρίζω». Για ένα διάστημα ερχόταν τακτικά. Και μια μέρα είπε: «Τώρα ξέρω ότι ο Θεός σας είναι ένας ενεργός Θεός που μεταμορφώνει τους ανθρώπους. Χρειάζομαι αυτή τη μεταμόρφωση. Θα μπορούσα να βαπτισθώ;»
Αυτή ήταν μια ακόμα εμπειρία, στην οποία ένα συνηθισμένο εκκλησίασμα -κανείς μας δεν είναι άγιος- έδειξε την παρουσία και τη δύναμη του Θεού και ένας άνθρωπος έγινε πιστός, επειδή αναζήτησε ειλικρινά και βρήκε εδώ κάτι που δεν συνάντησε πουθενά αλλού.
π. Δημητρίου Μπόκου
Δείτε εδώ κείμενα του π.Δημητρίου Μπόκου