«Δεν πάει άλλο» είπαν σε όλους τους τόνους οι αγρότες της χώρας σε μία ιστορικά μαζική κινητοποίηση στην Πλατεία Συντάγματος χθες το βράδυ (20 Φεβρουαρίου) έξω από την Βουλή των Ελλήνων, όπου τοποθέτησαν πανό με το σύνθημα «Χωρίς εμάς τι θα φας;». Θέτοντας όλους τους υπεύθυνους με αυτό το ερώτημα προ των ευθυνών τους…
Την φωνή τους ένωσαν με τους χιλιάδες αγρότες της χώρας και οι Ηπειρώτες αγρότες, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι που έφτασαν στο Σύνταγμα με αγροτικά, λεωφορεία και ιδιωτικά αυτοκίνητα προκειμένου να δώσουν το βροντερό τους παρόν, τονίζοντας ότι δεν θα φύγουν από το δρόμο του αγώνα αν δεν δικαιωθούν. Σε παράταξη εκατοντάδες τρακτέρ έξω από τη Βουλή με το χέρι των αγροτών κολλημένο στις κόρνες ώστε να ακουστεί σε όλους τους τόνους η «κραυγή» αγωνίας μέχρι και τις Βρυξέλλες, ώστε από τα κεντρικά της Ε.Ε. να γίνει κατανοητή η ανάγκη για λήψη ουσιαστικών μέτρων και ενίσχυση της Ελλάδας με επιπλέον πόρους. Πιέζουν και ζητούν την ικανοποίηση των αιτημάτων τους μπροστά στον κίνδυνο του αφανισμού του κλάδου έχοντας ως προμετωπίδα των αιτημάτων τους το αγροτικό πετρέλαιο. Κατάφεραν με την μαζικότητα της κινητοποίησης τους να στρέψουν τα φώτα και των διεθνών Μέσων Μαζική Ενημέρωσης στην Ελλάδα. Βλέπουν τα παιδιά τους που ζητούν και απαιτούν καλύτερες μέρες οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι και δεν το βάζουν κάτω. Συνεχίζουν τον αγώνα για τα δίκαια αιτήματα τους παρά το γεγονός ότι για κάποιους η μετανάστευση φαντάζει ως κάποια λύση και αυτό προσπάθησαν να το καταδείξουν φέρνοντας και φέρετρα με λουλούδια στην κινητοποίηση, για να δείξουν πως βιώνουν το «θάνατο» των κόπων και των στόχων τους και δεν θα υπάρχει γυρισμός, χωρίς γενναίες αποφάσεις.
Νέα παιδιά, άνδρες και γυναίκες, οδηγώντας τρακτέρ από όλα τα μέρη της χώρας συμμετέχοντας στην μαζική κινητοποίηση απέδειξαν ότι ξέρουν να αγωνίζονται ώστε να φτιάξουν την ζωή τους παράγοντας γνήσια αγνά και ανταγωνιστικά Ελληνικά προϊόντα. Άνθρωποι όλων των ηλικιών με την λάμψη του αγώνα στα μάτια, ύψωσαν τη γροθιά τους, αυτήν τη λάμψη που δεν σβήνει με τα χρόνια αλλά γίνεται ακόμη ποιο δυνατή. Φωτίζει τις ψυχές και μεταδίδει αυτή τη θέληση προς κάθε κατεύθυνση για να γίνει κατανοητή η κρισιμότητα της κατάστασης, ώστε να έρθουν καλύτερες μέρες σε πείσμα όλων αυτών που δεν αντιδρούν στις αυξημένες εισαγωγές και της ελληνοποιήσεις προϊόντων, ζητώντας να ενισχυθεί και να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή διατηρώντας προσιτές και τις τιμές για τους πολίτες, με ουσιαστικές αποφάσεις…Θέτει ψηλά τον πήχη ο αγροτικός κόσμος της χώρας με όραμα τις καλύτερες μέρες. Ευελπιστεί ότι στο μέλλον οι κυβερνώντες δεν θα τους αντιμετωπίζουν ως τους φτωχούς συγγενείς που θα αρκούνται να τους βλέπουν ως δικαιούχους του περιεχομένου του «πάτου του βαρελιού», αλλά θα ικανοποιεί τα αιτήματα τους η κάθε κυβέρνηση πριν φτάσουν να τα διεκδικήσουν επειδή όλα αυτά θα συμπεριλαμβάνονται στο πακέτο χάραξη ενός συνολικού βιώσιμου σχεδιασμού. Διεκδικεί με συγκινητική μαχητικότητα και σθένος την στήριξη και την ανάπτυξη που δικαιούται ένας κλάδος, που είναι η ραχοκοκαλιά της ανάπτυξης, αλλά και της επιβίωσης της χώρας, ώστε να μπορούμε κατά το δυνατόν να έχουμε αυτάρκεια σε προϊόντα του Πρωτόγεννους Τομέα αλλά και να επεκταθούμε όπου υπάρχει η δυνατότητα και προς το εξωτερικό.
Δίνεται «Πακτωλός» χρημάτων για εξοπλισμούς όπως στην Ουκρανία αλλά και αλλού από την Ε.Ε. αφού είναι πολλά τα μέτωπα, την ίδια στιγμή που επιβάλλονται περιορισμοί για την προστασία του περιβάλλοντος από τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, λες και οι πολεμικές συγκρούσεις λειτουργούν καταπραϋντικά και θεραπευτικά για τον πλανήτη και δείχνουμε να λησμονήσαμε τον κίνδυνο επισιτιστικής κρίσης από τους σιτοβολώνες και της Ουκρανίας. Όταν ήρθε η ώρα της επιστροφής των αγροτών στα μπλόκα δάκρυα προσδοκίας αλλά και ικανοποίησης χάραξαν τα πρόσωπα τους, σε μία μαζική κινητοποίηση που έλειπαν οι ακρότητες όπως σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις και κυριάρχησαν τα συνθήματα. Κατάφεραν να φτάσουν στην Πρωτεύουσα της χώρας για να ακουστεί η αγανακτισμένη φωνή τους, επιθυμώντας να ευοδωθεί η μαζική τους προσπάθεια για το καλό της χώρας και την χάραξη μιας νέας αναπτυξιακής αγροτικής πολιτικής που να τους δικαιώνει και ως Έλληνες αλλά και ως Ευρωπαίους πολίτες, πριν να είναι πολύ αργά.
Δείτε εδώ κείμενα της κας.Μπίζα
