Η είδηση βρισκόταν στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα iefimerida, την οποία δε μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ως εξτρεμιστική, τουναντίον θα έλεγα πως είναι μια μάλλον συντηρητικών απόψεων σελίδα, οπότε και η είδηση φαντάζει μάλλον ανησυχητική. Αφορούσε τις ταραχές στο Δουβλίνο, οι οποίες μετέτρεψαν το κέντρο του σε πεδίο μάχης και ανάγκασαν την αστυνομία της πόλης να κινητοποιηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ανέφερε επί λέξει τα εξής: «Τρόμος στο Δουβλίνο όπου λεωφορεία και τραμ κάηκαν, και καταστήματα λεηλατήθηκαν, κατά τη διάρκεια ταραχών στο κέντρο της πόλης, από μια λάθος φήμη για την καταγωγή του δράστη της επίθεσης με μαχαίρι έξω από σχολείο χθες το μεσημέρι που άφησε τρεις βαριά τραυματίες, ανάμεσά τους ένα κορίτσι σε σοβαρή κατάσταση. Στο Διαδίκτυο άρχισε να εξαπλώνεται η φήμη ότι ο δράστης είναι αλλοδαπός, Αλγερινός, και ότι το κίνητρό του τρομοκρατικό, με αποτέλεσμα να ξεσπάσουν τρομακτικά επεισόδια από ακροδεξιούς χούλιγκαν. Όλα αυτά ενώ η αστυνομία έκανε έκκληση να μην ακούν τις ανυπόστατες φήμες. Σύμφωνα με ιρλανδική εφημερίδα, ο δράστης είναι Ιρλανδός και ο άνθρωπος που τον σταμάτησε Βραζιλιάνος ντελιβεράς, ο οποίος βρέθηκε μπροστά στο περιστατικό και χωρίς δεύτερη σκέψη χτύπησε με το κράνος του τον δράστη για να τον αφοπλίσει. Η αστυνομία έχει αποκλείσει το σενάριο της τρομοκρατίας, ενώ κατά πληροφορίες ο δράστης αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα. Αστυνομία και πολιτικοί απηύθυναν κάλεσμα για ηρεμία εν μέσω προειδοποιήσεων για παραπληροφόρηση, αλλά η βία κλιμακώθηκε μετά από διαδήλωση που ξεκίνησε το απόγευμα της Πέμπτης στον τόπο του συμβάντος».
Η ταχύτατη έκρηξη βίας (η οποία δεν είναι χαρακτηριστικό μόνο του Δουβλίνου, αλλά μάλλον παγκόσμιο, αν θυμηθούμε και τις ταραχές στη Γαλλία, αλλά και στις ΗΠΑ και σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου), αποτελεί ένα κοινωνικό φαινόμενο το οποίο τελικά σηματοδοτεί τη σύγχρονη κοινωνία και, θα μπορούσαμε να πούμε, της προσδίδει χαρακτηριστικά που παραπέμπουν μάλλον σε μεσαιωνικές πρακτικές, με σύγχρονο μανδύα. Όμως τα κοινωνικά προβλήματα βρίσκουν την αντανάκλασή τους στη λογοτεχνία της εποχής τους και στις μέρες μας ένα λογοτεχνικό είδος με μεγάλη άνθιση και κυκλοφορία είναι η αστυνομική λογοτεχνία. Ακριβώς αυτή η σχέση κοινωνικής πραγματικότητας και αστυνομικής λογοτεχνίας ήταν αντικείμενο της συζήτησης που διοργανώθηκε την τρίτη μέρα του 2ου Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας που διοργανώθηκε στην πόλη μας από το φροντιστήριο «Αστρολάβος», τον οργανισμό «Άγκαθα», το Σύλλογο «ΣΚΟΥΦΑΣ», με τη συμμετοχή πληθώρας συλλόγων και φορέων (Κινηματογραφική Λέσχη, ΦωτοΑρτ, ΦΟΑ, Υφοποιοί, Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων, Σύλλογος Εστίασης, Επιμελητήριο, ΚΔΑΠ Παζλ, Φίλοι του Βιβλίου). Όπως μάλιστα υποστηρίχθηκε, με μεγάλη πειστικότητα είναι η αλήθεια, από τον καταξιωμένο συγγραφέα Γρηγόρη Αζαριάδη, η αστυνομική λογοτεχνία είναι κατ’ εξοχήν λογοτεχνία κοινωνικού περιεχομένου και κοινωνικής κριτικής και καταγγελίας, κάτι που σε ό,τι αφορά τις μεσογειακές χώρες, εμπεριέχει και μεγάλο τμήμα πολιτικής κριτικής και καταγγελίας επίσης.
Η τέτοια στάση της αστυνομικής λογοτεχνίας τονίστηκε, εξάλλου και από τον παγκοσμίου φήμης Σουηδό συγγραφέα Άρνε Νταλ (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του πανεπιστημιακού, λογοτέχνη και κριτικού λογοτεχνίας Γιαν Άρναλντ), στην τιμητική εκδήλωση, αφιερωμένη στον ίδιο και στο έργο του κατά τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ που διεξήχθη στην αίθουσα του ΣΚΟΥΦΑ (αλλά και με παράλληλες εκδηλώσεις στη δημοτική βιβλιοθήκη και στη βιβλιοθήκη του ΣΚΟΥΦΑ, όπου ο κος Νταλ παρέδωσε την Κυριακή 27 του μηνός ένα δίωρο μάθημα δημιουργικής γραφής). Ο κος Νταλ τόνισε πως μέσα από την αστυνομική λογοτεχνία οι συγγραφείς μπορούν και θίγουν τα κακώς κείμενα της κοινωνίας όπου εκτυλίσσονται οι υποθέσεις τους, μιλώντας για πραγματικά προβλήματα μέσα από έναν ιστό φανταστικών εγκλημάτων που βασίζονται, όμως, σε πραγματικά υφιστάμενες καταστάσεις. Έτσι τόσο ο ίδιος όσο και οι άλλοι Σουηδοί συγγραφείς ανέδειξαν το προβληματικό υπόβαθρο της ψευδεπίγραφης εικόνας μιας παραδείσιας κοινωνίας που είχε δημιουργηθεί για τη Σουηδία, ενώ οι Έλληνες συγγραφείς, ανάλογα, καταδεικνύουν προβλήματα όπως η πολιτική και άλλη διαφθορά στο κοινωνικό επίπεδο, αλλά και άλλα προβλήματα, όπως το μεταναστευτικό, το τράφικινγκ, η διακίνηση ναρκωτικών, η νεανική εγκληματικότητα και τόσα άλλα.
Δεν περιορίστηκε μόνο σε αυτές τις επισημάνσεις το 2ο Φεστιβάλ Αστυνομικής Λογοτεχνίας, αλλά στις πλούσιες δράσεις του ανέδειξε τη σχέση των μαθηματικών με τη λογοτεχνία και ειδικότερα την αστυνομική (διαφωτιστική η ομιλία του επίσης καταξιωμένου μαθηματικού και συγγραφέα Τεύκρου Μιχαηλίδη), παρουσίασε την ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος στη χώρα μας (με ιδιαίτερη αναφορά στο Γιάννη Μαρή από τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη), έκανε γνωστό το έργο του διεθνούς φήμης Έλληνα συγγραφέα Βαγγέλη Γιαννίση, κινητοποίησε την παιδική φαντασία με κυνήγι θησαυρού και δημιουργικό παιχνίδι μέσα από πρωτοβουλίες του γνωστού συγγραφέα Κώστα Στοφόρου, έδωσε βήμα δημιουργικής έκφρασης στις δύο φωτογραφικές ομάδες της πόλης μας, αποτέλεσε αφορμή για την προβολή κλασικής ταινίας νουάρ από την Κινηματογραφική Λέσχη, ενίσχυσε τη θεατρική έκφραση με τη βοήθεια των Υφοποιών του Κομποτίου και της θεατρικής ομάδας «Υπόθεσις 19» της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων, διασκέδασε το κοινό του με τη μουσική πανδαισία από κινηματογραφικές ταινίες που πρόσφερε στο κλείσιμό του η φιλαρμονική του «ΣΚΟΥΦΑ».
Αποτέλεσε, κοντολογίς, μια πολύπλευρη και πλούσια πολυθεματική πολιτιστική έκφραση που βασίστηκε μεν στην έμπνευση και την ιδέα μιας ομάδας ανθρώπων (Βασίλης, Γιώργος, Χρήστος, Ελπιδοφόρος, Ιωάννα αρχικά), αλλά ήρθε εις πέρας με την αγαστή συνεργασία πάρα πολλών φορέων και συλλόγων της πόλης μας, με τρόπο που την κατέστησε διεθνώς, αν όχι παγκοσμίως γνωστή (δεν είναι λίγο να διαφημίζει την πόλη σου στα μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο Άρνε Νταλ). Γι’ αυτό, καλό είναι να στηριχτεί το Φεστιβάλ αυτό και να αποτελέσει θεσμό για την πόλη μας.
Δείτε εδώ κείμενα του κ.Κωσταβασίλη.
