Η πρόσφατη τραγωδία στη Λάρισα βάζει σε σκέψεις κάθε πολίτη αυτής της χώρας, καθώς το ζήτημα αφορούσε νέα παιδιά που, υπό κανονικές συνθήκες, θα αποτελούσαν το μέλλον αυτής της χώρας. Το γεγονός ότι αυτό που προκάλεσε την τραγωδία ήταν η έλλειψη κεντρικής θέρμανσης στο σπίτι όπου βρέθηκαν οι νεαροί φοιτητές δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη σκέψη για το πού βαδίζει αυτός ο τόπος. Είχα αναφερθεί, στο παρελθόν, στο θέμα της φορολόγησης του πετρελαίου θέρμανσης και στο πρόβλημα (περιβαλλοντικό, υγείας κτλ.) που προκαλεί στην Αθήνα, δεν φανταζόμουν, όμως, ποτέ πως το ίδιο πρόβλημα, σε συνδυασμό με τη γενικότερη αδυναμία της κυβέρνησης να λύσει το πρόβλημα των τιμών και την απαράδεκτη φορολογική πολιτική ως προς τις οριζόντιες περικοπές σε συνταξιούχους και δημοσίους υπαλλήλους, θα οδηγούσε σε τόσο τραγικά αποτελέσματα. Στην Ελλάδα, βέβαια, είμαστε πάντοτε άνθρωποι των άκρων και δεν προβλέπουμε την αντιμετώπιση ενός προβλήματος μέχρι που να βρεθεί με τραγικό τρόπο μπροστά μας. Μήπως λοιπόν ήρθε η ώρα να γίνει κάποια κίνηση και στο θέμα αυτό ώστε να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα;
Ας μη βιαστούμε να πούμε αμέσως πως η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι αυτονόητη, διότι στην Ελλάδα του 2013 τίποτε δεν είναι αυτονόητο. Όπως διάβασα σε κυριακάτικη εφημερίδα, επίδομα τοκετού, λέει, θα δίνεται μόνο στις γυναίκες οι οποίες θα γεννούν στο σπίτι τους! Αφήνω το οικονομικό σκέλος του πράγματος, αυτό που αφορά τις κρατήσεις που γίνονται σε όλες τις εργαζόμενες για υγειονομική περίθαλψη, ασφάλιση κ. ο. κ. Ας πούμε ότι το όποιο κράτος αντιπαρέρχεται την αντίρρηση με το επιχείρημα ότι γι’ αυτό γίνονται οι κρατήσεις, για να υπάρχει αντιμετώπιση των περιστατικών αυτών στα νοσοκομεία. (Ασχέτως βέβαια του ότι τα νοσοκομεία πλέον βρίσκονται σε τόσο δυσχερή οικονομική θέση που ούτε πετρέλαιο για να ζεσταθούν δεν έχουν κάποια, όχι για να κάνουν και σοβαρές επεμβάσεις…) Κανείς δεν σκέφτεται την ανθρωπιστική πλευρά του ζητήματος;
Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα επέλεγε το σπίτι του για μια τέτοια περίπτωση, τη στιγμή που μπορεί να συμβούν τόσες και τόσες επιπλοκές; Ή μήπως οι κυβερνώντες νομίζουν ότι ζούμε στην εποχή του 50, όταν οι γιαγιάδες μας γεννούσαν στα χωράφια (με την παιδική θνησιμότητα να χτυπάει κόκκινο); Μου φαίνεται ότι το «εμπρός προς τα πίσω» έχει γίνει αλήθεια το σλόγκαν των κυβερνώντων.
Πέρα από το αστείο του θέματος, υπάρχει μια πολιτική αντίληψη που φαίνεται να εκφράζεται ακριβώς από αυτό το σύνθημα που τείνει να γίνει ο βασικός οδηγός της κυβέρνησης. Πολλά από τα στελέχη της, ιδιαίτερα αυτά που προέρχονται από το νεοφιλελεύθερο χώρο (ας μην ξεχνάμε τον χρυσοπληρωμένο γραμματέα που δήλωνε ότι είναι πολύ μεγάλος ο κατώτατος μισθός των 500€), θεωρούν ότι η κρίση είναι αποτέλεσμα της μεγαλομανίας του απλού λαού που θέλησε να ζήσει πλουσιότερα απ’ ό,τι μπορούσε στην πραγματικότητα. Είναι η αντίληψη που χωρίζει τους πολίτες σε πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, με τους πρώτους να επωφελούνται ακόμα και από την κρίση και να κερδίζουν (όπως η κόρη πρώην βουλευτή που κάνει εκπομπή στην ΕΡΤ με ελάχιστη θεαματικότητα και τεράστιες απολαβές), και τους δεύτερους να υπομένουν τα πάνδεινα ως τιμωρία για την «αλαζονεία» τους, που τόλμησαν να επιθυμήσουν να ζήσουν σαν άνθρωποι! Είναι η αντίληψη που κλέβει τον κόπο των εργαζομένων και των συνταξιούχων (είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα), που στερεί την ελπίδα από τους νέους, που αφαιρεί κάθε αποταμίευμα για να καλύψει τις «τρύπες» στις τσέπες των τραπεζιτών και των ξένων εντολοδόχων τους. Είναι όμως και η αντίληψη που στερεί από την κοινωνία τη δυνατότητα να σκεφτεί και να αντιδράσει λογικά και συγκροτημένα, άρα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη σύγκρουση και τα άκρα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις εκλογές στην Ιταλία. Ποιο συμπέρασμα μπορεί κανείς να βγάλει από το αποτέλεσμα; Το βασικό, νομίζω, είναι ότι οι ιταλοί αποφάσισαν πως δεν μπορούν να ανεχθούν να τους συμπεριφέρονται ωσάν υποζύγια ή ως λαό κατακτημένο. Κάνουν λοιπόν την πρώτη προειδοποίηση, κρατώντας ψηλά τον ευρωπαϊστή Μπερσάνι, αλλά αναδεικνύοντας και τον όψιμο αντιμνημονιακό Μπερλουσκόνι αλλά και τον αντιευρωπαϊστή Γκαλλιάνο. Τι λέει το μήνυμα των ιταλών (στο οποίο αρκετά συνέβαλε και το πάθημα των ελλήνων που εφαρμόζουν σαν καλοί μαθητές τα κελεύσματα των τραπεζιτών); Πολύ απλά λέει πως οι νότιοι λαοί της Ευρώπης, αλλά και κάθε απλός άνθρωπος δικαιούται να ζήσει ανθρωπινά, με ολοκληρωμένη περίθαλψη, για την οποία πληρώνει από το υστέρημά του, με πλήρη ασφάλιση, την οποία καταθέτει καθημερινά από τις απολαβές του, με αξιοπρεπή σύνταξη, για την οποία έχει πληρώσει χρόνια και χρόνια. Αυτά δεν είναι παροχές τις οποίες δικαιούται το κράτος να περικόπτει κατά το δοκούν, είναι δικαιώματα, τα οποία οφείλουν οι πολίτες να τα υπερασπίζονται.
Πρωτίστως οφείλουν να υπερασπίζονται το δικαίωμα στην Παιδεία, η οποία στη χώρα μας τείνει να μετατραπεί σε πεδίο εύκολων πειραματισμών για ευφάνταστους πολιτικούς. Πού μας έχει οδηγήσει η τεχνοκρατική εκπαίδευση της χρησιμότητας και των χρησιμοθηρικών γνώσεων; Πού μας έχει φτάσει η απλή απόκτηση δεξιοτήτων στο κυνήγι κάποιας επαγγελματικής αποκατάστασης που όλο και πιο δύσκολη γίνεται; Γιατί λείπουν οι εγκυκλοπαιδικές γνώσεις από τα παιδιά μας, αυτές που μπορεί να μη φαίνονται χρήσιμες για τις εξετάσεις αλλά μπορεί, ο μη γένοιτο, σε δύσκολη ώρα να σώσουν ζωές; Είναι χρέος όλων μας να αναρωτηθούμε πού μας οδηγεί ο άκρατος οικονομοκεντρισμός και να αποφασίσουμε να στρέψουμε το ενδιαφέρον μας στον άνθρωπο. Εκεί μπορούμε να βρούμε τις απαντήσεις στα περισσότερα από τα προβλήματα που ταλανίζουν την κοινωνία μας σήμερα.
Source: Arta News
