Με την άρση των μέτρων περιορισμού της κυκλοφορίας και την επανέναρξη της λειτουργίας κάποιων καταστημάτων, φαίνεται ότι η ζωή μας προσπαθεί να μπει σε μια τροχιά όσο πιο κοντά γίνεται στην προηγούμενη κανονικότητα. Δημιουργούνται, όμως, σοβαρά ερωτήματα για το «πώς» και το «τι είδους» θα είναι αυτή η νέα κανονικότητα. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι όλοι οι Έλληνες συμφωνήσαμε ότι πρώτη προτεραιότητα είναι η ασφάλεια των πολιτών, ότι κυρίαρχο θέμα ήταν να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας επειδή θα μολυνθούν χιλιάδες και θα χρειαστούν νοσηλεία. Κι έτσι είπαμε «ναι» στον περιορισμó των μετακινήσεων για óσο διάστημα συνιστούσαν οι επιστήμονες. Όμως, την επóμενη ημέρα την έχουμε σκεφτεί; Πώς θα είναι σε επίπεδο κοινωνικής συνοχής, ατομικής ελευθερίας, αισθήματος αλληλεγγύης και ευθύνης; Πώς θα είναι ο κóσμος άραγε αν οι περιορισμοί που βιώνουμε σήμερα γίνουν καθημερινóτητα κι εθιστούμε σ’ αυτούς;
Μια εικόνα δίνει το άρθρο του Βασίλη Κανέλλη στην ιστοσελίδα in.gr. Γράφει ο δημοσιογράφος: «αυτó που συμβαίνει σε πολλές χώρες είναι η χρήση της τεχνολογίας για τον έλεγχο των πολιτών. Σηκώνουν drones και ελέγχουν τον κóσμο που περπατά, έχουν «φυτέψει» χιλιάδες κάμερες, έχουν τη δυνατóτητα μέχρι και να γνωρίζουν που είμαστε μέσω των «έξυπνων» κινητών. Αστυνομία και στρατóς βρίσκεται στους δρóμους και στον αέρα και αυτó μοιάζει τóσο φυσιολογικó. Σε λίγο θα μπορούν μέσω του κινητού μας και με μια απλή εφαρμογή να ελέγχουν αν είμαστε άρρωστοι και να μας ειδοποιούν με ένα μήνυμα alert να κάτσουμε σπίτια μας, να απομονωθούμε και φυσικά να στιγματιστούμε. Ρωτώ λοιπóν με óλη την καλή διάθεση. O κορωνοϊóς θα περάσει, θα νικηθεί, θα καταπολεμηθεί με κάποιο φάρμακο. O «Μεγάλος Αδερφóς» που έχει δημιουργηθεί με αφορμή και αιτία τη δημóσια υγεία, θα είναι πάντα εδώ;
O Ισραηλινóς ιστορικóς Χαράρι περιέγραψε σε πρóσφατο άρθρο του τον κóσμο μετά τον κορωνοϊó. […] H τηλεργασία μπορεί να γίνει κανóνας. H εργασία έξι μήνες με μισó μισθó θα φαντάζει τóσο φυσιολογική. H εκπαίδευση των νέων απó το σπίτι μέσω ενóς υπολογιστή ή απλά ενóς κινητού θα είναι ó,τι πιο συνηθισμένο. Χωρίς σχολεία, αίθουσες και καθηγητές, με ένα παιδί κλεισμένο σε ένα δωμάτιο να κάνει μάθημα και με διαδικτυακούς φίλους. Και οι λαοί θα βρίσκονται υπó διαρκή παρακολούθηση σε ένα παγκóσμιο Truman Show óπου κάποιο μάτι απó ψηλά θα ελέγχει τα πάντα. Την κίνησή μας, τις παρέες μας, τη διάθεσή μας, τις ασθένειες που έχουμε, ακóμη και τις σκέψεις μας. Ένα τρομακτικó πλέγμα παρακολούθησης που θα χρησιμοποιεί την τεχνολογία και θα προετοιμάζει την κοινωνία των «μαζάνθρωπων» óπου κάθε έννοια ατομικóτητας, προσωπικής ζωής, ελευθερίας της κίνησης ή της σκέψης, θα είναι φυσιολογικά.»
Μπορεί να ακούγονται πολύ απαισιόδοξα και συνωμοσιολογικά όλα αυτά, όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι βασίζονται σε παρατηρήσεις της πραγματικότητας. Αυτό που θα διαφοροποιήσει την πραγματικότητα που θα δημιουργηθεί από το προϊόν μιας υπερβολικά καχύποπτης φαντασίας, είναι οι αποφάσεις που θα ληφθούν από την πολιτική ηγεσία και η σχετική πολιτική βούληση. Αυτό το έχει διαπιστώσει και σε συνέντευξή του ο καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος στην ιστοσελίδα iefimerida.gr, όπου διατυπώνει την άποψη ότι η για καιρό συνέχιση της τακτικής της νομοθέτησης μέσω διαταγμάτων μπορεί να οδηγήσει σε κατάργηση της Δημοκρατίας, και ότι ως προς αυτό το θέμα μόνη εγγύηση -και αυτό πρέπει να αναδειχθεί- είναι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο διαπρεπής συνταγματολόγος θεωρεί πολύ σημαντικό το ότι στη θέση αυτή βρίσκεται η κυρία Σακελλαροπούλου, η οποία, όταν δει μια υπέρβαση, έχει τη δυνατότητα από το Σύνταγμα -και από εκεί και πέρα θα πρέπει και να το πιστεύει – να πει «όχι, αυτό δεν το υπογράφω». Επισημαίνει επίσης ότι η γενίκευση μέτρων που ήδη υπάρχουν στην καθημερινότητά μας είναι ο βασικός κίνδυνος και επισημαίνει ότι πρέπει ο καθένας να αναλάβει τις ευθύνες του. Φέρνοντας ως παράδειγμα μια προσωπική του εμπειρία όπου η ασφαλιστική εταιρεία προτείνει ένα πρόγραμμα ώστε να ξέρει η ασφαλιστική εταιρεία ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται προκειμένου αν χρειαστεί βοήθεια να τον εντοπίσει, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου ως προς την πιθανή γενίκευση αυτού του μέτρου: η ασφαλιστική εταιρεία, αν έμενε χωρίς έλεγχο, θα μπορούσε να πουλήσει το σχετικό αρχείο προσωπικών δεδομένων στην αστυνομία ή σε οποιονδήποτε άλλο, ο οποίος ενδιαφέρεται να ξέρει ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται ο καθένας. Για τον καθηγητή, αυτή είναι μια υποδόρια υπονόμευση της προσωπικής ελευθερίας μέσω της διάδοσης της συγκεκριμένης πληροφορίας.
Από αυτή την άποψη είναι θετικό ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας φαίνεται να έχει την προσοχή της στραμμένη και προς αυτή την κατεύθυνση. Σε μήνυμά της για την Παγκόσμια ημέρα Τύπου η κα Σακελλαροπούλου τονίζει ότι η ελευθερία του Τύπου είναι βασική προϋπόθεση για ζωντανό, εποικοδομητικό, δημοκρατικό δημόσιο διάλογο. Αναφερόμενη στη δημοσιογραφική δεοντολογία υποστηρίζει ότι «η ελευθερία τους πρέπει να συνοδεύεται και από τον δικό τους σεβασμό στους κανόνες της δημοκρατίας και του κράτους δικαίου, καθώς και στις αρχές της δημοσιογραφικής δεοντολογίας». Η στάση αυτή της Προέδρου αναδεικνύει την αναγκαιότητα διασφάλισης της διάκρισης των εξουσιών. Η διάκριση των εξουσιών διασφαλίζει ότι καμία εξουσία δεν θα μπορεί να ασκείται από το ίδιο άτομο, επομένως δεν θα είναι δυνατό, σε ένα ευνομούμενο δημοκρατικό πολίτευμα να υπάρξουν φαινόμενα αυταρχισμού, απολυταρχίας και δεσποτισμού. Θα πρέπει, μέσα σε όλα όσα θα μας προβληματίζουν από εδώ και πέρα (με την ΥΓΕΙΑ μας να είναι σαφώς η πρώτη προτεραιότητα) να αρχίσουμε να το σκεφτόμαστε και αυτό.
Source: Arta News
