Το νερό … νεράκι !!!

Share:

Από την αρχαιότητα, ακόμα, εκείνο που προσδιόριζε την πορεία της ζωής των ανθρώπων και του εκάστοτε πολιτισμού τους ήταν το νερό. Στις ακτές της Μεσογείου εμφανίστηκαν οι σημαντικότεροι από τους αρχαίους πολιτισμούς (Μίνωες, Αρχαίοι Έλληνες, Φοίνικες, Αιγύπτιοι, Άραβες, Ρωμαίοι). Σε αυτούς τους πολιτισμούς από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα το νερό δίνει ζωή, επιτρέπει την καλλιέργεια τροφής, τη μεταφορά αγαθών και το εμπόριο και, μαζί µε όλα αυτά, την ανταλλαγή πολιτιστικών στοιχείων. Δεν αναφέρομαι μόνο στη θάλασσα που διαμόρφωσε αυτούς τους μεγάλους ναυτικούς πολιτισμούς ή που συνέβαλε στην αλληλεπίδραση μεταξύ τους, αλλά και στο πόσιμο νερό, το νεράκι μας της καθημερινότητας, το οποίο μας κρατά στη ζωή και χωρίς το οποίο, όχι πολιτισμοί δεν θα μπορούσαν καν να διατηρηθούν, αλλά ούτε και άνθρωποι να επιβιώσουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι όλες οι σπουδαίες πόλεις της αρχαιότητας χτίζονταν δίπλα ή κοντά σε ποτάμια τα οποία εξασφάλιζαν την συνεχή παρουσία του νερού που ήταν απαραίτητο για την επιβίωση των κατοίκων τους. Γι’ αυτό και το νερό αποτυπώνεται στη μυθολογία, στη φιλοσοφία, στη θρησκεία, στα ήθη και έθιμα των λαών, άλλοτε εξυμνείται ως θεότητα και άλλοτε θεωρείται πηγή ζωής και ενέργειας, που χαρίζει δύναμη και καλή υγεία. Άλλες φορές το νερό προστατεύεται από θεότητες.

Τη σημασία του ζωογόνου ρόλου των νερών τη βρίσκουμε στους μύθους πολλών λαών. Κάνοντας ένα ταξίδι μέσα στο χρόνο και φτάνοντας ως την προϊστορική εποχή, διαπιστώνουμε ότι οι προγονικοί λαοί της ανθρωπότητας είχαν πλήρη επίγνωση της ζωογόνου σημασίας, αλλά και της φοβερής δύναμης των νερών. Για το λόγο αυτό τιμούσαν τα νερά ως θεότητες, τις οποίες παράλληλα, ζητούσαν να εξευμενίσουν. Στους μύθους όλων των λαών, το νερό αποτέλεσε στοιχείο έμπνευσης και δοξασίας. Οι αρχαίοι Έλληνες, που τιμούσαν τα νερά σαν θεότητες, φαντάζονταν τον Ωκεανό σαν έναν τεράστιο ποταμό, που ρέει γύρω από τη Γη, δεν είχε πηγές, ούτε εκβολές και ήταν πατέρας όλων των ποτάμιων θεών. Στα ομηρικά έπη, ο Ωκεανός παρουσιάζεται ως στοιχείο αρχέγονο του κόσμου, ως η αρχή του ρευστού στοιχείου µε τις διάφορες μορφές του, που η φαντασία των ανθρώπων τον έβλεπε «ως έναν απέραντο ποταμό, που περιβάλλει τη γη και καθόλου δεν ταυτίζεται µε τη θάλασσα». Στον Ηράκλειτο είναι «η πρώτη αρχή, το πλαστουργό των πάντων στοιχείο». Για να δημιουργηθεί αυτός ο ποτάμιος θεός, έφτανε να παρακολουθήσει κανείς τη φύση στις παραποτάμιες περιοχές, µε τα δέντρα και τα φυτά πάντα σε θαλερή κατάσταση, µε τις γενιές των ανθρώπων και των ζώων, που ποτίζονται από τα νερά, να έρχονται και να παρέρχονται, ενώ ο ποταμός να παραμένει ζωντανός και ανεξάντλητος. Στον ελλαδικό χώρο, όλοι σχεδόν οι ποταμοί θεοποιήθηκαν από τους ανθρώπους. Ο Ίναχος, ο Ασωπός, ο Κηφισός, ο Πηνειός, ο Αλφειός, ο Ιλισός, ενώ ο μεγαλύτερος ποτάμιος θεός ήταν ο Αχελώος.

Για το Χριστιανισμό το νερό είναι σύμβολο εξαγνισμού και καθαρμού. Μέσα από το Βάπτισμα, ο πιστός απαλλάσσεται από το προπατορικό αμάρτημα, αναγεννάται πνευματικά και δέχεται την ευλογία του Αγίου Πνεύματος. Στους περισσότερους χριστιανικούς ναούς υπάρχει νερό, που σύμφωνα µε την παράδοση, έχει αγιαστεί από την Παναγία ή από κάποιον Άγιο. Το νερό αυτό ονομάζεται αγίασμα και οι πιστοί το πίνουν µε ευλάβεια, γιατί θεωρείται θαυματουργό και θεραπευτικό. Το αγίασμα του νερού, την ημέρα των Θεοφανίων,  προβάλλεται µε μεγάλη επισημότητα, μόλις ο Παπάς ρίξει το σταυρό μέσα στα νερά του τόπου. Αυτός που θα πέσει και θα καταφέρει να πιάσει πρώτος το σταυρό, δέχεται τις τιμές και τις επιδοκιμασίες των συνανθρώπων του.

Η κομβική σημασία του νερού στην ανάπτυξη και διατήρηση του πολιτισμού έκανε τους Έλληνες να το προσέξουν ιδιαίτερα ως στοιχείο της κουλτούρας τους σχετικά με τη φιλοξενία. Σε κάθε μεριά της Ελλάδας, αν κάποιος ταξιδιώτης ζητήσει ένα ποτήρι νερό, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το λάβει και μάλιστα χωρίς να το πληρώσει. Γιατί, για το νεοέλληνα, το  νεράκι είναι «του Θεού» και δεν έχει το δικαίωμα (εφόσον είναι ζωτικό αγαθό) να το στερεί κανείς από το συνάνθρωπό του. Αυτή η γενναιοδωρία, ειδικά στο νερό (το οποίο σερβίρεται πρώτο και δωρεάν σε κάθε καφενείο, καφετέρια, μπαράκι, εστιατόριο ή ταβέρνα) σε όλη την Ελλάδα, είναι (κατά πάσα πιθανότητα) χαρακτηριστικό του ελληνικού λαού στο σύνολό του, ως απόδειξη ότι αναγνωρίζεται ο κόπος και η καλή διάθεση του ταξιδιώτη.

Αυτό το αγαθό, αυτή η συμπεριφορά απέναντι στο συνάνθρωπο και το σημαντικότερο στοιχείο επιβίωσής του, τίθεται σε κίνδυνο από απόψεις σαν αυτή που εξέφρασε ο βουλευτής Μπάμπης Παπαδημητρίου σε συζήτηση σε επιτροπή της Βουλής. Ο κύριος αυτός δήλωσε ότι το νερό είναι απαράδεκτα φθηνό στη χώρα μας. Αυτό, λοιπόν, που συνάγεται από τη δήλωση αυτή είναι ότι μελετάται αύξηση της τιμής του νερού στην  χώρα μας. Κάτι τέτοιο, όμως, θα ξεκινήσει μια διαδικασία που σταδιακά μπορεί να οδηγήσει στον αφελληνισμό της κουλτούρας του νερού. Έτσι η Ελλάδα θα γίνει μία ακόμη ευρωπαϊκή χώρα όπου το νερό θα κοστίζει περίπου όσο ένα μπουκάλι ουίσκι και οι ξένοι θα αναπολούν τις μέρες που το νερό, «απαράδεκτα φτηνό» ή όχι, προσφερόταν μόνο του και δωρεάν!

Source: Arta News

Previous Article

Δημιουργικό εργαστήρι φωτογραφίας “Postcardsfromhome-NorthWest”

Next Article

Επιτυχημένη η παρουσία του Π.Ι. στην 84η Δ.Ε. Θεσσαλονίκης

Σχετικά άρθρα