Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι φέτος άργησαν να μπουν τα μεγάλα κρύα του Χειμώνα που μας προετοιμάζουν για την έλευση των Χριστουγέννων, ίσως επίσης το γεγονός ότι δεν υπάρχει πλέον η απίστευτη μανία κατανάλωσης ρεύματος που έκανε τα περισσότερα σπίτια και διαμερίσματα της πόλης μας να φωταγωγούνται χριστουγεννιάτικα ήδη από το Νοέμβριο, φτάσαμε στη μια βδομάδα πριν τα Χριστούγεννα και δεν το πήραμε ακόμα χαμπάρι! Φέτος, για να πω κι εγώ την αμαρτία μου, το συνειδητοποίησα με τη βοήθεια της τηλεόρασης. Μόλις αρχίζουν οι ταινίες της Μπάρμπι στα τηλεοπτικά κανάλια, καταλαβαίνεις ότι ήρθε η εποχή των διαφημίσεων αντίστοιχων παιχνιδιών και αντιλαμβάνεσαι ότι πλησιάζουν οι γιορτές με τα αναπόφευκτα δώρα. Ταυτοχρόνως ήρθε και η διαφήμιση της γνωστής εταιρείας παιχνιδιών που μετράει τις μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα (φέτος με μια καλαίσθητη, είναι η αλήθεια, ιστορία που αντιγράφει τη «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» του Ντίκενς), για να μας θυμίσει ότι πλησιάζουν τα Χριστούγεννα.
Δεν είναι, βεβαίως, μόνο η διαφήμιση της συγκεκριμένης εταιρείας που κινείται στο πνεύμα των εορτών. Δύο μεγαθήρια των αναψυκτικών ντύνουν τον Αη-Βασίλη η μία στα κόκκινα και η άλλη στα μπλε, εταιρεία κινητής τηλεφωνίας βάζει ένα παιδάκι να αναρωτιέται πώς στο καλό θα πάρει ο άγιος τόσα δώρα χωρίς μπόνους κινητής, άλλη εταιρεία ξανασμίγει παππού και εγγονό πλάθοντας μια ιστορία με συναισθηματική φόρτιση και πάει λέγοντας. Όλα αυτά μας ωθούν να πιστέψουμε ότι τα Χριστούγεννα υπάρχουν μόνο για να καταναλώνουμε και τίποτε άλλο. Αυτές οι διαφημίσεις, όμως, μου φαίνεται ότι κάνουν τα σύγχρονα παιδιά να απομυθοποιούν παραδόσεις και δοξασίες που και όμορφες είναι και ανθρωπιά διαθέτουν και προσθέτουν λίγο ρομαντισμό στην τόσο πεζή κατά τα άλλα εποχή μας. Γιατί αλήθεια θα πρέπει να βλέπει το παιδί μου (και το κάθε παιδί) τον Αϊ Βασίλη ως «υπάλληλο» της όποιας βιομηχανίας; Και γιατί άραγε να αποκομίσει τέτοιες εντυπώσεις για το ρόλο της αγιοσύνης στη ζωή μας; Για ποιο λόγο θα πρέπει να απομυθοποιήσει από την ηλικία των 7-8 ετών τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά, χάνοντας έτσι την ομορφιά της παιδικότητάς του;
Προσωπικά δεν θα θυσίαζα ούτε μισό λεπτό από την όμορφη αδημονία της πρωτοχρονιάτικης αναμονής των δώρων του Αϊ Βασίλη για κανένα μπόνους κινητής και καμία εξωτική προοπτική διακοπών. Και θα θελα, ειλικρινά, να αισθάνονταν και τα παιδιά μου έτσι όταν θα πλησιάζουν οι γιορτές των Χριστουγέννων. Γιατί, αν το σκεφτεί κανείς καλύτερα, δεν υπάρχει πιο νέο και πιο χαρμόσυνο άγγελμα από αυτό που σημαίνουν στην κυριολεξία τους τα Χριστούγεννα, ακόμα κι αν τείνουμε να το ξεχάσουμε μέσα στη δίνη της καταναλωτικής μανίας που μας περιβάλλει, συνήθως, όλες αυτές τις μέρες. Και δεν υπάρχει, νομίζω, και καλύτερη ευκαιρία για να αναρωτηθεί κανείς τι σημαίνει αυτό το άγγελμα, από την περίοδο αυτή την εορταστική. Αν σκεφτόμασταν όλοι τι πραγματικά σημαίνει η γέννηση του Χριστού για τον κόσμο και πόσο άλλαξε η πορεία της ανθρωπότητας μετά την εμφάνισή Του στη Γη, τότε μπορεί και να βλέπαμε με άλλο μάτι το μικρόκοσμό μας και να αποφασίζαμε να κάνουμε κάτι για να τον αλλάξουμε προς το καλύτερο. Αν μπορούσαμε μόνο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε να είναι ο κόσμος, αν κάναμε απλώς πράξη την προτροπή Του να αγαπάμε ο ένας τον άλλο, θα απορούσαμε πώς είναι δυνατόν να μην έχουμε καταλάβει ακόμα το μεγαλείο της. Ένας κόσμος χωρίς βία, χωρίς καταπίεση, χωρίς πολέμους, με αλληλοσεβασμό και αλληλοκατανόηση, να ο κόσμος όπου θα βασίλευε η ειρήνη! Αν εμείς δεν έχουμε καταφέρει να απαλλαγούμε από τις όποιες μικρότητες ή τις όποιες κακίες μας (του γράφοντος μηδέ εξαιρουμένου), δεν μας φταίει η διδασκαλία.
Επιπλέον τα Χριστούγεννα είναι κομμάτι της παράδοσής μας. Αρκεί να στρέψουμε λίγο το βλέμμα μας προς τα πίσω, να γυρίσουμε στις σελίδες του Παπαδιάμαντη, του Κόντογλου, του Μωραϊτίδη για να φέρουμε στο νου μας την εικόνα μιας εποχής όπου τα Χριστούγεννα σήμαιναν την επαφή του ανθρώπου με το συνάνθρωπό του χωρίς υστεροβουλία και ιδιοτέλεια. Θα φέρουμε τότε στη μνήμη μας όλα εκείνα που χαρακτηρίζουν τα δικά μας Χριστούγεννα. Θα ακούσουμε νοερά τις μελωδίες από τα κάλαντα (τα κανονικά, όχι τα τζινγκλ μπελς ή τα τρίγωνα-κάλαντα που τραγουδούν μερικά σύγχρονα παιδάκια, παρασυρμένα κι αυτά από το παγκοσμιοποιημένο πνεύμα της εποχής), θα επαναφέρουμε στους γευστικούς μας κάλυκες τη γλυκιά γεύση από τα μελομακάρονα, τις δίπλες, και τους κουραμπιέδες (όσοι έχουμε και κάποια σχέση με τα Γιάννενα μπορεί να αναπολήσουμε και τα γλυκύτατα «σπάργανα του Χριστού»), θα νιώσουμε την απίστευτη θαλπωρή της εκκλησιαστικής λειτουργίας των Χριστουγέννων και θα καταλάβουμε ότι η γιορτή αυτή είναι κάτι πολύ περισσότερο από αγορά δώρων ή καταναλωτική διάθεση.
Όλα αυτά μπορεί κανείς να τα αισθανθεί ακόμα στην Άρτα. Η πόλη μας έχει στολιστεί για τα Χριστούγεννα και το χριστουγεννιάτικο χωριό στην κεντρική πλατεία, η μουσική που ακούγεται, οι καθημερινές εκδηλώσεις των πολιτιστικών και άλλων συλλόγων, οι παρουσίες του Μουσικού Σχολείου, διαμορφώνουν μοναδικό κλίμα για ντόπιους και επισκέπτες. Φαντάζομαι ότι και για τα παιδιά μας η Άρτα είναι μια πραγματική απόλαυση τις μέρες αυτές των Χριστουγέννων, αφού όσο κι αν αστικοποιήθηκε η πόλη μας, όσο κι αν μεγάλωσε και μπορεί να βρίσκει κανείς και άγνωστα πρόσωπα μπροστά του, δεν έχασε την παλιά της ζεστασιά, όχι ακόμα τουλάχιστον. Γι’ αυτό και μου αρέσει να περνάω εδώ τις γιορτές, άσε που η Άρτα μπορεί να σου προσφέρει τεράστιες επιλογές για μαγευτικές εκδρομές στη φύση, σε βουνό και σε θάλασσα. Σας προσκαλώ να απολαύσετε κι εσείς την ομορφιά του τόπου. Καλά Χριστούγεννα σε όλους!
Source: Arta News
