Η είδηση, σε κάποια από τις ειδησεογραφικές ιστοσελίδες του διαδικτύου, αφορούσε μελλοντικό γεγονός κι αυτό είναι κάτι που από μόνο του θέτει σε αμφισβήτηση την αντικειμενικότητα ή την ορθότητα της πρόβλεψης, ωστόσο δεν αναιρεί την ουσία του γεγονότος που πρόκειται να συντελεσθεί και αφορούσε την πολυθρύλητη έξοδο της χώρας μας από τα μνημόνια. Σύμφωνα, λοιπόν με την ιστοσελίδα «iefimerida», «με… όπλο ένα διάγγελμα […]ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας αναμένεται να δώσει στο στίγμα για την επόμενη μέρα μετά τη λήξη του τρίτου Προγράμματος. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του iefimerida, το μήνυμα του πρωθυπουργού στον ελληνικό λαό προγραμματίζεται για την Τρίτη 21 Αυγούστου. Είναι πολύ πιθανό (δεν έχει ακόμη αποφασιστεί) να γίνει από κάποιο σημείο της χώρας – και όχι από το Μέγαρο Μαξίμου- ώστε να υπάρξει έντονος συμβολισμός για να δοθεί το μήνυμα για το τέλος της επιτροπείας και την επιστροφή της χώρας σε ¨ήρεμα νερά¨». Την ώρα που θα δημοσιεύονται αυτές οι γραμμές θα έχει ήδη επαληθευθεί ή διαψευσθεί η αλήθεια της πρόβλεψης από την ιστοσελίδα, αυτό όμως δεν αναιρεί το γεγονός ότι ήδη έχουμε προϊδεαστεί για το γεγονός ότι «βγαίνουμε από τα μνημόνια». Ωστόσο, όλη αυτή κινητικότητα και οι εξαγγελίες θα πρέπει να μας προβληματίσουν.
Ανάλογο διάγγελμα είχε πραγματοποιήσει ο πρόεδρος Μπους ο νεώτερος (Τζορτζ Μπους τζούνιορ) την πρωτομαγιά του 2003, όταν ανακοίνωσε τον τερματισμό του πολέμου στο Ιράκ από την πλευρά των Η.Π.Α. Η σχετική ειδησεογραφία (εφημ. «Καθημερινή online») ανέφερε ότι « η εφετινή Πρωτομαγιά βρήκε τον πρόεδρο Μπους ενδεδυμένο με στρατιωτική στολή στο κατάστρωμα του αεροπλανοφόρου ¨Αβραάμ Λίνκολν¨ να διακηρύσσει το νικηφόρο τέλος του πολέμου στο Ιράκ. Ενα τεράστιο πανό, πίσω από τον ομιλητή, έγραφε: ¨H αποστολή εκπληρώθηκε¨!». Όμως, τέσσερις μήνες μετά το διάγγελμα αυτό, το Σεπτέμβριο του 2003, η κατάσταση διαμορφωνόταν ως εξής (σύμφωνα με την ίδια εφημερίδα που δεν χαρακτηρίζεται και ως αντιαμερικανική): «στους τέσσερις μήνες που μεσολάβησαν είχε κυλήσει πάρα πολύ νερό κάτω από τις γέφυρες του Τίγρητος και του Πότομακ. Οι Αμερικανοί που έπεσαν στο Ιράκ είχαν αυξηθεί σε 287 -από τους οποίους οι 149 μετά το «τέλος» του πολέμου- και οι τραυματίες σε 1.100. Από το Αφγανιστάν, έφτασαν τις τελευταίες ημέρες ανησυχητικά νέα για ανασύνταξη των Ταλιμπάν και εντατικοποίηση του αντάρτικου.» Σε πανεθνική του ομιλία του Σεπτεμβρίου ο αμερικανός πρόεδρος προετοίμασε τους ομοεθνείς του για παρατεταμένη μάχη στο Ιράκ, λέγοντας ότι η αμερικανική προσπάθεια «θα απαιτήσει χρόνο και θυσίες». Όλα αυτά τέσσερις μόλις μήνες μετά την πανηγυρική ανακοίνωση της εξόδου των Η.Π.Α. από τον πόλεμο!
Η σύγκριση γίνεται όχι για να θεωρήσουμε τον Αλέξη Τσίπρα ανάλογα συμπεριφερόμενο με τον Μπους το νεώτερο, αλλά για να διαπιστώσουμε ότι από τα λόγια μέχρι τα έργα και από τις εξαγγελίες μέχρι την πραγματοποίησή τους υπάρχει μεγάλη απόσταση. Όπως λέει και ο Δημοσθένης στην «Περί της Ροδίων ελευθερίας» ομιλία του, «όταν κάτι θεωρηθεί σωστό και ψηφιστεί, ακόμα και τότε απέχει τόσο από την εκτέλεση, όσο και πριν αποφασιστεί». Μ’ άλλα λόγια, ο αρχαίος αθηναίος ρήτορας υποστηρίζει (δικαίως κατά τη γνώμη μου) ότι ακόμα κι αν υπάρχουν οι καλύτερες προθέσεις και πραγματικά έχει αποφασιστεί κάτι, αν δε γίνει πράξη, τότε είναι σα να μην έχει αποφασιστεί. Για του λόγου το αληθές ας θυμηθούμε την αλήστου μνήμης απόφαση του τότε πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για κατάργηση των ρουσφετιών. Η ειδησεογραφία της εποχής (εφημερίδα «Το Βήμα» on line) ανέφερε ότι « όπως αναφέρει η πρωθυπουργική απόφαση, οι βουλευτές δεν θα μπορούν μόνοι τους να διεκπεραιώνουν ¨λαϊκά αιτήματα¨ (έτσι ονομάζονται στην πολιτική διάλεκτο τα ρουσφέτια), αλλά θα τα μεταφέρουν στο προεδρείο της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, που θα τα επεξεργάζεται, δηλαδή θα τα κωδικοποιεί, θα ελέγχει αν είναι σύμφωνα με τον νόμο, θα τα ομαδοποιεί και εν συνεχεία θα τα προωθεί στους υπουργούς, στους προέδρους οργανισμών και τραπεζών, στους διοικητές ΔΕΚΟ και οπουδήποτε αυτό κρίνει. Με απλά ελληνικά δηλαδή, ο βουλευτής μετατρέπεται σε έναν απλό ¨αγγελιαφόρο ή ταχυδρόμο ρουσφετιών¨. Και βεβαίως με το σύστημα αυτό ποτέ δεν θα μπορεί να ισχυριστεί στους ψηφοφόρους του ότι ¨αυτός διόρισε ή μετέθεσε ή νομιμοποίησε αυθαίρετο ή μετέθεσε κάποιο φαντάρο¨. Όλα αυτά θα αποτελούν σε λίγες ημέρες παρελθόν». Η ίδια η πραγματικότητα που βιώνουμε μπορεί να αποδείξει αν και κατά πόσον αποτέλεσαν παρελθόν τα ρουσφέτια, όπως αισιόδοξα προσδοκούσε η εφημερίδα!
Αυτό, επομένως, που θα πρέπει όλοι (και πρωτίστως οι πολιτικοί) να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι τα λόγια μόνο δεν αρκούν (τουλάχιστον στην εποχή που διανύουμε). Χρειάζεται να συνοδεύονται και από ανάλογα έργα. Αν η επικείμενη έξοδος από τα μνημόνια δε συνοδεύεται από απεμπλοκή από την πολιτική και οικονομική επιτήρηση των εκπροσώπων των δανειστών μας («θεσμοί», «τρόικα» ή όπως αλλιώς μπορεί να ονομάζονται), τότε λίγο θα διαφέρει η προ της εξόδου εποχή με αυτή μετά την έξοδο. Οφείλουν όλοι να αντιληφθούν ότι ο λόγος έχει αξία μόνον όταν χρησιμοποιείται όπως προτείνει ο Θουκυδίδης διά στόματος Περικλή στον ομώνυμο «Επιτάφιο»: «είναι πιο βλαβερό να μη μάθει κανείς από πριν με το λόγο σε τι πρέπει να προχωρήσει με την πράξη». Ο αρχαίος πολιτικός και ιστορικός ισχυρίζεται ότι τα λόγια έχουν ουσία όταν προετοιμάζουν σωστά για τις ενέργειες που θα ακολουθήσουν. Και θεωρεί ότι αυτοί που ξεχωρίζουν (και τέτοιους θεωρεί τους αρχαίους Αθηναίους) είναι οι άνθρωποι που τολμούν το περισσότερο, και είναι άξιοι να σκεφτούν ως τις άκρες λογικές τους συνέπειες εκείνα που πρόκειται να επιχειρήσουν.
Μέχρι στιγμής οι πολιτικοί μας δε μας έχουν συνηθίσει να μιμούνται τις προτροπές των αρχαίων προγόνων μας. Ας ελπίσουμε ότι ήρθε η ώρα να το πράξουν.
Source: Arta News
